Weer een jaar voorbij

Hallo Allemaal.

Jullie wachten alweer vanaf 14 april 2014 op ene nieuw verslag van mijn zijde. Misschien heeft het te maken dat het schrijven van de blogs voor reizigers is. En Aruba is nu eenmaal mijn nieuwe huis. Nouja, die smoes gebruik ik dan maar tenminste om de stilte te verbloemen.

Inmiddels zijn we 'slechts' 8 maanden verder. Het voelt als veel langer. Bij het schrijven van mijn vorige verslag wist ik natuurlijk allang dat ik kort daarna naar Nederland zou vliegen om zodoende voor het eerst Hailey te zien. Het dochtertje van Carmen en Fokko. Die had ik nog nooit gezien. Enorm trots om weer oom te zijn, en weer van het leukste babytje van de wereld. Eenmaal in Nederland was het vooral koud. Dit heeft mij ertoe besluiten om eens rond te vragen wie er mee wou naar een warm eiland in de buurt. Uiteindelijk ben ik een paar dagen op de bonnefooi naar Mallorca geweest met Hannink en Raimond. Lekker man, ik hou van warme eilanden!

Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik niet 8 maand lang in detail ga vertellen wat er allemaal is gebeurt. Hoe langer het duurde hoe moeilijker het is om weer een verhaal te gaan schrijven. Ik had dan de deal met Raimond en Coach gemaakt, dat als hun een verhaal zouden maken over hun tijd op Aruba ik het zou aanvullen. Het is een enorm leuk verhaal geworden, Raimond en Coach hebben het geschreven vanuit de “ik-vorm” Dit laat ik zo. Na dat gedeelte zou ik er mijn eigen ongezouten visie erop loslaten want ze denken er namelijk ongeschonden vanaf te komen.




Broer en coach op bezoek.
Op vrijdag 24 oktober zijn Raimond en coach geland op Aruba. Het begon allemaal al goed haha. Nadat ze op curacau waren geland kwam ik (Jordi er achter dat ze met Arke vlogen) Stond al bijna een uur te vroeg op het vliegveld. Ook hun hadden bijna de aansluitende vlucht gemist, ze werden vrolijk opgewacht bij de gate. Ideaal instappen en vliegen.
Toen ze bij mij waren geland heb ik ze meegenomen naar de auto en hebben we de eerste sterke verhalen uitgewisseld. Maar dat werd nog sterker, ik had het parkeerkaartje al betaald. Maar daar de gezelligheid langer op de parkeerplaats gebleven en moest het dus opnieuw betalen.

Nadat we via de beach thuis waren, hebben ze de koffer uitgepakt. Toen ze de slaapkamer deur open deden zagen ze dat ze netjes werden opgewacht de twee playboys en een stukje papier.

Ze hebben zich goed vermaakt, en hebben het eiland goed bekeken. Van vliegtuigspotten naar dames spotten. Ook ik had niets te klagen, want pannekoeken eten op het strand doe je ook niet elke dag.
Het tweede weekend had ik nationale wedstrijden die al op v rijdag begonnen. Natuurlijk zijn ze mee geweest. En kon coach zien hoe ik hier nu de kinderen coach tijdens hun zwemwedstrijd. Aangezien dat het voor hun net was dat ze naar gras keken wat groeit, gingen ze tussendoor een paar potten drinken bij de auto. Ook hier werden ze verrast door een ambulance met loeiende sirenes, wat werd vervolgd door een kwartiertje later daar een grote brandweerwagen met sirenes. Ja, toen kwamen ze weer het bad op hoor. Aangezien dat er iemand was flauw gevallen door de warmte hebben ze maar besloten om naar Sint Nicolaas te gaan, plaatsje in de buurt. Ook hier werden ze verrast, door loeiende sirenes. Maar nu werden ze zelf staande gehouden door een politiewagen. Sensatiee op en top. Maar na het laten zien van de papieren was alles inorde. Ook konden ze het niet laten om met de betrefende agent op de foto te gaan. Wat ze daar verder hebben gedaan weet ik niet, maar ze waren netjes optijd terug. Dit was nog maar de vrijdag avond.
Zaterdagmorgen zijn we weer naar de wedstrijden gereden, hier hebben we koffie gedronken en hebben hun boodschappen gedaan. Rara wat hebben ze gekocht… ja wat te drinken voor mij tijdens de wedstrijd. Aangezien er een aanzienlijke grote pauze in de wedstrijd zit hier, ben ik met hun naar babybeach geweest. Ook dit ging niet zonder slag of stoot. Ik moest om vijf uur weer op het zwembad zijn en gingen om vier uur weer richting de auto. Maar eenmaal bij de auto, bleek ik een lekke band te hebben rechts voor. Natuurlijk helemaal in de stress, hoezo geen stress op Aruba. Maar gelukkig waren coach en Raimond de kalmte zelf. Ik ben ook bij twee dames in de auto gestapt en heb hun achter gelaten. Nartuurlijk heb ik de road service gebeld, en de situatie uitgelegd. Nou nou dat was ook wat. Babybeach is geen plek waar je alleen wilt zijn als het donker is en zo dacht die beste man van de road service ook toen hij daar na ongveer twee á drie uurtjes later aankwam. Die man bleek weinig tot niks bij zich te hebben. Maar nadat hij lucht in de band had gedaan was die na ongeveer zeven miuten weer leeg. Tja hoe los je dat op? Nou lucht in de band en zeven minuten volgas achter de road service aan knallen, het bleek een ware rally tezijn. Met vele pitstops langs de weg. Hij bracht ze richting de hooiberg bij een verlaten huisje. Hier werd er een prop in de band geschoten en konden ze zelf de weg vervolgen, en kwamen ze mij met de verhalen weer ophalen.
Zondag moesten we weer richting de wedstrijden, maar deze dag is gelukkig rustig verlopen. Het was ook maar een halve dag en toen ze we wezen eten bij zeerovers. Het visrestaurant aan zee. Wat coach erg lekker vond.
Ook hebben we allemaal een keer een kleine kater gehad. De hangmat bleek voor de coach de zee te zijn, terwijl dat Raimond met de boot heen duiken was. Toen hij terug kwam heb ik hem samen met coach opgewacht bij de shop, nou dat gezicht toen hij uit de bus kwam. Sjoerd de dive master was getuige dat raimond de visjes gevoerd heeft onder water.
Ook ik heb me weer laten overhalen, en zijn met zen drieën wezen duiken bij Malmok. Dit was voor de coach zen eerste duik.
Raimond heeft coach ook meegenomen naar de Hooiberg, deze hebben ze ook beklommen. Hier bleken ze ook veel lol te hebben. Na drie stappen moesten ze allebei poepen, nou dan is die berg zwaar hoor.
Ook hebben we samen een avondje casino gedaan, en een hotel bezocht. Deze avond zijn we geëindigd bij de Mil. Was een gezellige avond, zoals alle andere.




Nou, ik moet zeggen. Dat schrijven zit in de familie. Goed stuk broer! Ja, eigenlijk doe ik altijd wel mijn best om het welkom goed te doen. Ik bereid altijd voor met een volle juk met ijs en bier.. Echter was ik dit keer wat laat, omdat ik niet wist met welke maatschappij ze vlogen. Gelukkig konden ze tijdens hun tussenstop op Curaçao laten weten dat ze met ARKE vlogen, en ik nog redelijk wat tijd had. Genoeg om ook dit keer weer goed voor de dag te komen.

Altijd als je haast hebt kom je op tijd, en andersom. Al-tijd! Door het gebrek aan tijdsdruk kwam ik dan ook bijna te laat op de airport. Waar ik bij de eerste gasten nog druk stond te duwen om maar vooraan te staan koos ik dit keer voor een goeie stoel, achteraan. Heerlijk man zo'n bankje. Geen stress ze komen echt wel. Eenmaal door de douane zag ik ze. De 2 mannen waardoor ik het waterpoloën in Nederland weer leuk ben gaan vinden. Natuurlijk snel het kaartje betaald en op naar het bier. De rust met die 2 is echt heerlijk. Je kent dat gevoel toch als je op vakantie bent, eindelijk over bent? Dan wil je naar je hotel/huis/kamer. Deze 2 niet. De doppen vlogen van de flesjes. Geen enige vorm van haast te bekennen. Totdat iemand het flesje leeg had, dan wel. Maar verder echt niet. Natuurlijk heb ik de auto geparkeerd op 3 meter van het water. Ook hier hebben we de biertjes even op houdbaarheid gecontroleerd. Conclusie: Bier was goed te drinken.. Als je dan een paar dagen gasten over de vloer hebt is het ook wel lekker ook. Je wordt opgehaald van je werk, je rijdt 20 seconden verder door en je zit met iets te drinken op het strand. En nee, dat hoeft niet altijd bier te zijn. Vodka Cranberry is ook prima. Dit werd elke dag beter. Eerste dag was het alleen drankje, 2e dag kwam er stokbrood met kruidenboter bij en de 3e dag hadden ze van tevoren pannenkoeken gebakken. Pannenkoeken met spek, appel of gewoon naturel. Is toch lekker? Elke keer als je dan daar zit na je werk denk ik ah, dit ga ik vaker doen. Sinds die tijd dus niet meer gedaan hé.

Wat ik natuurlijk graag wou weten als die mannen mij ophaalde, wat ze hadden gedaan die dag. Het is onvoorstelbaar wat die 2 hebben meegemaakt.. In 24 uur brandweer aan het werk gezien waar een man 2 meter van mij af van de trap stuitert. Omdat die man wel wat overgewicht had moest de brandweer hem de trap afdragen. Een uur later worden ze beide aangehouden. Niet geheel nuchter hé. Allebei een pilsje verstopt achter de stoel.. waarvan er dus 1 is omgevallen. Gelukkig hangt de bierlucht nog in mijn auto, HEERLIJK!! de papieren waren inderdaad in orde, maar omdat er 1 deel van mijn kentekenplaat ontbreekt ging de politie controleren. Nee, er hoeft dan niet geblazen te worden. Ja, misschien van verluchting dat je niet in zo'n pijpje moet blazen. De ochtend erna staan we bij Baby Beach en wil de reservewiel niet van mijn achterdeur af. Zul je altijd zien. De eerste de beste mensen die ik aansprak moesten naar zeerover, het visrestaurant achter het zwembad waar ik moest zijn. Deze dames hebben mij net op tijd afgezet. Raimond en Coach zeiden nog. Wij redden ons wel, als je maar ff de roadservice belt. Haha, ja dat ze 3 uur later rally reden achter die mafkezen van de roadservice aan vinden ze dan allemaal alleen maar leuk. Maar hoe dan ook, ik wou weten wat ze hadden gedaan. “even daar gekeken, daar naartoe gereden, gegeten thuis en nu hier” waarop ik gekscherend vroeg of ze dan misschien een dag geen bier hadden gehad. “nee, we hebben eigenlijk een dagje lekker rustig aan gedaan toch Raimond? Ja, 2 thuis, toen 2 op het strand, 4 op het terras 2 thuis en nu 2 hier” Haha beweren ze dat ze rustig aan hebben gedaan. Hebben ze allebei al 12 potten op. Fantastisch, toch ?! Die gasten hebben vakantie, zou ik ook doen!

Al met al, echt 2 hele gezellige weken gehad. Man wat hebben we gelachen. Om de gekste dingen, elke ochtend weer spierpijn van het lachen en een tong van leer. Toen die 2 weggingen op een vrijdag, had ik precies 3 dagen geen visite want de maandag erna zou Hannink landen. Hannink, je weet wel. Die prachtvent uit Almelo zuid.

Zoals elke maandag moest ik ook die maandag van 8 tot 21. Mijn pauze had ik al bijzonder nuttig besteed door bier, ijs en limoentjes te halen en die limoentjes al te snijden. Dit zodat ik na mijn conditietraining meteen weg kon. De klanten wisten al dat ik weg moest op het moment dat ARKE over zou vliegen. Half 9, de mensen eruit, en ik op het punt om de paling in te pakken en Hannink van het vliegveld op te halen. Kom die absolute eindbaas het bad op lopen. Hij was eerder geland dan de planning was en had de taxi gepakt. Nou, helemaal lekker jonge! Pak je koffer maar weer, er staat het een en ander te wachten in de auto. Hier hebben we nog even voor de zaak gestaan. Het bier voor proeven, zodat we daar later geen last van zou krijgen, maar ook dit keer was het veilig. We konden gerust naar huis om het daar voort te zetten.

Voordat Hannink kwam hadden we al gepland om in zijn vakantie een paar dagen Curaçao te pakken. Zoals de meesten van jullie wel weten heeft Hannink daar in een duister verleden gestudeerd. De plannen wijzigden enigszins want op woensdag was het hotel al wel geboekt, maar nog geen vlucht. Toch wel vrij cruciaal, want zwemmend is het gewoon net niet te doen. Hoe graag we ook zouden willen. Vrijdagochtend vertrokken we hier met een strak blauwe lucht en 32 graadjes op de teller. Na een hel van een vlucht in een veel te klein propeller vliegtuig zijn we gelukkig veilig geland. Dat ik in die 25 minuten kotsmisselijk ben geworden zou jullie wel niet verbazen.. Eenmaal met de wielen aan de grond had het meer weg van Terschelling dan van het naast gelegen Curaçao. Het regende redelijk heftig..

Hannink had via zijn studie tijd 'Donkere Robbie' leren kennen. Robbie was van de huurauto's. Je kan van Robbie zeggen wat je wil, maar hij was zeker 1,5 uur te laat. Nee, eigenlijk was Robbie een beste vent, ondanks dat hij ietwat aan de late kant was. Robbie vertelde een heel vreselijk verhaal waarom Robbie zo druk was, mocht je geïnteresseerd zijn in de verhalen van Robbie kun je bellen naar 06- verhalenvanrobbie, Als je dan vraagt naar Bas komt het goed. Door Robbie hebben we voor 150 guldens mooi 3 dagen rondgereden in een automaatje. Keer geen koppelingsknie van al die pleuris rotondes hier. Onder leiding van Chef Planning(Hannink) zijn we naar de dichtbij zijnde supermarkt gereden om de nodige boodschappen te doen hier moest chef bier (Jordi) lijdzaam toezien hoe veel goedkoper het bier daar is, in vergelijking met Aruba. Hoe dan ook, met gierende banden hebben we vaartgezet naar hotel de Ritz. Nou dat had chef planning mooi geregeld. Hotel niet te ver van alles. Snel de spullen achter laten en klaarmaken voor happy hour nummero uno. Hier merkte ik al snel op dat als ik Nederland echt heel erg mis, ik ook gerust een weekje naar curaçao kan gaan. Dat is echt gewoon een stukje Nederland daar. Alleen dan de nodige graden warmer.

Curaçao, was echt leuk. Eventjes vakantie, geen gezeik, geen moeilijk gedoe. Geen “MAMMIE, WAK, TA MEESTER JOJO!! HEEEEEE MEESTER JOJO!!!” wat iets inhoudt als mama, kijk. Daar loopt meneer jojo. Hallo meester jojoooo! Niemand die je kent, niemand verantwoording afleggen. Heerlijk hoor. Vooral de plekken waar je rond 3 uur lekker 2 a 3 uurtjes chillt zoals op Aruba 'Mangel Halto' is daar veel meer. Echt hele mooie stukjes. Daar kunnen er van mij echt niet genoeg van zijn. Ook daar hebben we een dag aan besteed. Leuk hoor, ook dat kan ik iedereen die op Aruba woont, werkt, stage loopt aanraden. Ff bij de buren kijken. De laatste dag liep echt precies hoe we het hadden gepland. Beginnen met het opmaken van de koelkast, daarna uitchecken. Nou, dat ging mooi. De koelkast was al snel leeg, en de knollen waren daardoor ook snel weer op. Tijd om te rusten was er niet. Dat zouden we ergens op een nabij gelegen strand doen. Dat heb ik niet helemaal volgehouden, na 3.52 meter onderweg lag mijn stoel al plat en heb ik het een en ander bijgeslapen. Toen Hannink mijn wakker maakte om te vertellen dat we op het desbetreffende strand waren aangekomen. Stapte ik snel uit om ook snel weer op het strand te ploffen. Mijn schoonheidsslaapje was immers nog niet ten eind. Toen mijn lichaam weer wat knollen bevatte was het tijd om wakker te worden en ook het gerstenat bij het bijzonder mooi gelegen strand maar eens te proeven, vreselijk. Maar wat moet je dan?? Volgens de planning moesten we om half 8 op het vliegveld zijn. Maar van 5 tot 7 was er nog wel een bijzonder leuk happy hour bij 'Wet N Wild' waar we echt nog wel even naartoe moesten. Nou, het liep allemaal wat uit. En daardoor was dit keer Robbie niet te laat, maar wij ietwat aan de late kant. Sorry Robbie. Eenmaal in wederom zo'n klein vliegtuigje maakte ik me nogal zorgen over of ik niet weer zo beroerd zou worden. Eerlijk is eerlijk, de piloot van de desbetreffende vlucht mag van mij loonsverhoging. Geen pijntjes en nergens last van. In ieder geval, 3 uur nadat we weg waren gegaan bij Mamboo beach in Curaçao stonden we alweer te genieten van de drankjes bij Moomba beach Aruba. Is toch lekker? Ik had natuurlijk nog een paar uur vakantie.

De 13-urige werkdag van de dag erna dacht ik misschien ietwat laat aan. Maar ondanks dat, ging dit zonder problemen. Hannink heeft zelfs nog een aqua fitness les meegedaan. Net toen ik even niet keek, zag ik hem met zijn hoofd onder water met een aqua spinning fiets in zn hand. Ik dacht 'Nee hé, kan die jongen ook nergens mee naartoe nemen' Maar het was niet zijn schuld, hij was iemand anders haar fiets aan het opduiken. De held.

Wanneer na een maand lang bezoek iedereen dan weer weg is, is het ook wel weer lekker om alleen te zijn hoor. Elke visite die komt, geef ik de mogelijkheid bij mij te logeren. Nadat ik dan gewerkt heb ben ik een soort van animatieteam. Onbewust ben je bezig het met vermaken van je visite. Dit kost ook energie. Hoe gezellig visite dan ook is, dan is het geen ramp als er even niemand is. Desondanks vertrekt wel iedereen naar de plek waar ik vandaag kom. Waar mijn vrienden en familie wonen. Soms zou ik dan ook wel in willen stappen om weer eens familie op te zoeken. Dat ga ik volgend jaar ook zeker weer doen. Ik ben namelijk via Skype door mijn neefje gevraagd of ik de getuige van zijn mama wil zijn. “jojo, mama trouwen. Jojo tuigen? Mama papa trouwen, jojo getuigen?” Dat mannetje mocht dus namens mijn zus vragen of ik mama haar getuige wou zijn, maar natuurlijk! 17 juli is die grote dag. Dus dan ben ik sowieso in Nederland. En 5 dagen eerder wordt ik 25. Dat wordt afzien straks in juli.


Voor nu, zit om soms vol energie en vertrouwen dat ik hier de komende jaren nog wel woon. Eerlijkheidshalve dient mij te zeggen dat soms de energie ook wel weg is. Op het werk zit het dan tegen, de kids van de orca's zwemmen dan minder hard dan ik wil. Als je dan ook nog een beetje moe bent wil je maar 1 ding, richting het koude, regenachtige Nederland.

Dit was het voor deze keer. Ik wens eenieder een bijzonder fijne kerst en een gelukkig en gezond 2015. Na 14 dagen in 2015 heb ik alweer visite. Papa en Mama komen dan wat opwarmen. Pa, Ma tot snel!

Liefs uit Aruba