Daahaag Nederland

1 Februari, de dag dat ik het verlossende mailtje uit Aruba binnen kreeg.
Sneller dan snel ben ik naar beneden gerend om het de familie te vertellen. Ook heb ik contact op genomen met beide werkgevers om het voor mij fantastische nieuws mede te delen, en zodat zij tijd genoeg hebben een passende vervanger te zoeken. Diezelfde avond heb ik mijn vrienden opgetrommeld om ook hun het goeie nieuws te vertellen zodat ik de dag erna na mijn wedstrijd ook mijn team op de hoogte te stellen. Vanaf dit moment mocht het nieuws wereldkundig worden gemaakt, IK GA NAAR ARUBA!

23 Maart, mijn voorlopig laatste waterpolo wedstrijd. Na de wedstrijd zouden we mijn ''afscheidsfeestje'' vieren. Wie mij een beetje kent weet dat ik slecht ben in feest vieren na een nederlaag. Gelukkig wonnen we en kon ik, onder toeziend oog van vrienden en familie, nog 1x belangrijk zijn voor De Veene 3. Na de wedstrijd hebben we heerlijk met zijn allen iets gegeten om daarna aan het 'echte feest ' te beginnen. De details van deze avond zal ik jullie besparen. Ik weet nog iets van een schaars geklede dame en de vieze borrels van Aal. Voor de overige details zullen jullie bij mijn (ex) teamgenoten moeten zijn.

28 Maart, Mijn laatste werkdag voor zwemschool 't Hexel. De hele week stond in het teken van mijn afscheid. De kids hebben nog even mogen spelen en zijn met wat lekkers huiswaarts gegaan.
Bij deze wil ik alle papa's , mama's, opa's, oma's maar vooral de kindjes bedanken voor al de leuke cadeautjes die ik gedurende mijn laatste werkdagen van jullie heb mogen ontvangen. Dit doet mij goed!

14 April, De dag van mijn afscheidsfeest. Dat er feest zou zijn en dat er bier aanwezig zou zijn is zo'n beetje het enige wat mij werd verteld. Ik liet dan ook alles op me af komen. De avond van tevoren werd mij vriendelijk verzocht om 10.00 klaar te staan mét zwemtas. Ik zou nog 1 laatste zwemles moeten geven. Dan ga je toch van alles denken hé, wat denk je wat? geen zwemles gegeven! Onze reis belandde in 'The Shamrock' , het schijnt dus dat je daar ook non-alcoholische versnaperingen kunt krijgen. Er stond zelfs een ontbijt voor ons klaar. Ik nam het woord om iedereen alvast te bedanken voor al wat komen gaat. Ook was dit voor mij het moment het gedrukte canvas doek van de kinderen aan Papa en Mama te geven. Wat ik niet wist is dat ik hierna zou worden overladen met cadeaus. Tot deze dag had ik nog geen moment getwijfeld om weg te gaan en had er ook nog geen traan om kunnen laten gaan. Het voelde allemaal goed en de kans dat ik zou gaan huilen schatte ik klein in.
Komt Carmen er aan met foto's van mijn neefje. 1 lijstje met meerdere foto's. Niets menselijks was mij vreemd want daar kwamen de tranen.
Eenmaal het ontbijt achter de kiezen bekroop mij al sterk het gevoel dat er van die zwemles niks meer zou komen. Maar wat ik niet had verwacht is dat ik bij thuiskomst tegen diverse spandoeken aan moest kijken. Met de tekst '' No Stress'' Mijn inmiddels bekende motto, want op Aruba gaat immers alles lekker rustig. Vrienden zijn druk bezig geweest om het huis en tuin te versieren. De tuin stond dus al mooi op tijd goed gevuld. Ook overige familieleden, buren, collega's , teamgenoten schoven aan.
Wat ik toen nog niet wist was dat het merendeel van de cadeaus nog moesten komen. Rond 3 uur werd het garageplein op getrokken want hier stond, jawel, een orkest voor mij te spelen. Je weet wel, zo'n hoempapa band. Heb ik dus niks mee hé. Maar toch, het weer was mooi, voldoende gerstenat voor iedereen en dan toch ga je het nog leuk vinden ook.
Ik weet niet hóé deze band het voor elkaar heeft gekregen, maar ik vond het fantastisch! Ze hebben me laten lachen, maar toch ook vooral laten huilen. Gelukkig was ik hierin niet de enige ;-) Na ruim een uur verliet de band het plein en was het voor mij wederom tijd de aanwezigen te bedanken. En nog wat cadeaus te vergeven als te ontvangen.
Voor zover waren de tranen gelukkig op en kon het feest zich voortzetten in de tuin. Hier is er voor mij nog gezongen en heb ik een FANTASTISCHE avond gehad. Alle aanwezigen bedankt! Ik heb er gigantisch van genoten. Stiekem heb ik ook wel getwijfeld of ik wel weg zou moeten gaan, heel eventjes maar hoor ;-)
Speciale dank aan Raimond en Hannink (chef spanband) Vooral dankzij jullie is dit feest voor mij echt onvergetelijk!

Mijn volgende verslag zal zijn vanaf het, bijna altijd, zonnige Aruba. Ik spreek jullie vast allemaal wel via Skype of Whatsapp.

Bedankt! <3


video's: http://www.youtube.com/results?filters=week