Het begin is er

Hallo lieve volgers.

Het is alweer vrijdag. En voor de vrijdagen heb ik beloofd een nieuw reisverslag de lucht in te knallen. Het is een lange dag geweest, en ik moet me er dan ook écht toe zetten om weer iets leuks voor jullie op internet te zetten. Daarbij komt dat al jullie lieve reacties, van de mensen waar je het van verwacht, als de mensen waar je het niet van verwacht, het de moeite waard maken om een reisverslag te schrijven!

Nou, we gaan het maar weer eens per dag proberen. Zet een bak koffie, pak een goeie punt appeltaart. Dan wens ik jullie bij deze alvast veel leesplezier!

Laat ik dan gemakshalve beginnen bij de dag dat ik voor jullie mijn vorige reisverslag heb geschreven. Ik kan me namelijk goed herinneren wat ik kort na het online zetten van datzelfde reisverslag is gebeurd. Een paar dagen eerder had ik voor mezelf een bak met macaroni gemaakt met gewoon een pot saus. Heel simpel allemaal. Dat was ook wel te proeven, want het was absoluut, niet te hachelen! Hoe dan ook, je hebt er een tijd voor in de keuken gestaan dus je probeert het toch op te eten. De ellende was dat ik ervan uit was gegaan dat het goed zal smaken en zodoende veel te veel macaroni had gemaakt. Handig voor de volgende dag, dacht ik. 3 dagen later heb ik me toch maar gewaagd aan dat bevroren bakje met macaroni en vieze saus. Ik had immers net een lang reisverslag getypt. Eenmaal wat boter in de pan en de pan warm, gooide ik het brok met macaroni maar richting het vuur. Aanvankelijk ging het best snel, ware het niet dat de buitenste laag al zwart was, en vast aan de pan zat terwijl de binnenste laag nog bevroren was. Doorzetter als ik ben heb ik mezelf helemaal het schompes geroerd, om te voorkomen dat het nogmaals zou aanbakken. En ook hier wint de aanhouder want ik had wat te eten op mijn bord. De eerste 3 happen ging nog wel, ik had namelijk honger als een wilde stier, maar toen de honger eenmaal gestild was ging het eten me behoorlijk tegen staan. Ik elke andere situatie zou ik het eten hebben laten staan, of in dit geval over de rechter schouder, door het raam naar buiten hebben gegooid. Ware het niet dat ik enkele dagen eerder een goed half uur in de keuken heb gestaan voor die maaltijd. Eigenwijs als ik ben en voorzien van frisse tegenzin, toch maar die ranzige maaltijd weg gekauwd.

Een dag later mocht ik opnieuw aan de bak, ik had namelijk Yvon& Jurgen en Ingmar & Charlotte beloofd een keer voor hun te koken als dank voor de hulp die zij mij tot noch toe geboden hebben. Wel had ik het zo bedacht, dat ik ze heb uitgenodigd op mijn vrije dag. Zodat ik de hele dag tijd heb om dat eten te halen, voor te bereiden en klaar te maken. Ware het niet dat in de loop van de dag de Setar belde( Setar is de internet dienst hier op het eiland) om te zeggen dat ze een dag later, dinsdag, het internet zouden komen aansluiten. Helemaal prima, eerder dan verwacht. Dit was voor mij het moment om die data tegoeden die ik nu op dat stickie heb staan er door heen te jassen. Meteen heb ik contact gezocht met het thuisfront om te skypen. Raimond en Margreet zijn naar Papa en Mama gelopen zodat ik met hun allemaal tegelijk kon bellen. Super gezellig! Uiteraard heb ik hier op afstand een pilsje met hun mee gedronken. Het was zo gezellig dat ik de tijd machtig was vergeten en er om 17.15 achter kwam dat het tijd was om te gaan koken. Uiteraard moest ik nóg een keer naar de chinees( 24 uurs supermarkt) om de laatste dingen voor bij het eten te halen. Ik had dus nog een goed half uur om een goeie maaltijd voor te schotelen. Rond 6 uur stond het eten klaar toen mijn visite kwam aanrijden. Yvon was bepakt en bezakt met van alles en nog wat om het mij in mijn huis enigszins naar mijn zin te maken. Zo bracht ze onder andere een lamp, bestek en servies mee. Super lief! Gelukkig voor mij, en mijn gasten smaakte het eten naar behoren. In tegenstelling tot de ranzige koffie die ik ze heb voorgeschoteld. deze vieze oplos koffie werd daarom ook zonder pardon door de gootsteen gespoeld. Het wordt tijd dat ik een fatsoenlijk koffiezetapparaat aanschaf!

Dinsdag had ik vrijstelling om s'ochtends thuis te blijven want om 8 uur zou de Setar komen om mijn internet te installeren. strak half 9 stond de monteur dan ook klaar om te gaan beginnen aan deze klus. Na hier en daar wat geboord te hebben en ongeveer 246 x heen en weer te zijn gelopen wist hij mij te vertellen dat ik na 1 uur zelf mijn internet zou kunen aansluiten.

BREAK! En hier sloeg mijn laptop uit. Jullie zijn nu waarschijnlijk al bezig aan je 3e bak koffie en je 2e slagroompunt. Zoveel had ik al getypt. Uit ellende maar een bak oploskoffie gezet, en de laptop weer aan gezet. Dit keer met de stekker er in. Fantastische site als het is, heeft het mijn tot noch toe getypte tekst opgeslagen! Hulde, want anders was het een knap kort verslag geworden. Oké, waar waren we..

Nadat de monteur van Setar de deur uit was, ben ik maar naar het werk gereden. Hier ben ik snel aan de slag gegaan met wat reclame materiaal voor de fitness. Hier moet ik namelijk echt meer reclame voor gaan maken. Na goed 3 uur werk was het tijd voor mijn break. Helaas was ik mijn lunch, overgebleven voedsel van de dag ervoor, vergeten en genoodzaakt naar huis te rijden. Hier heb ik meteen maar geprobeerd het internet aan te sluiten. Hiervoor had ik echter te weinig tijd en mijn papiaments is dermate slecht dat ik vlug een hapje heb gegeten en weer naar het werk ben gereden. Met als doel in de loop van de avond het internet even te regelen. Bij die gedachte gaat het echter al fout, want niets op Aruba is ´even te regelen´ na 3x naar de Setar te hebben gebeld snapten ze op welk deel van de installatie ik steeds spaak liep, met enkel een gebruikersnaam of telefoonnummer van de geplaatste huistelefoon zou het op te lossen zijn. Deze documenten had ik niet tot mijn beschikking, simpelweg omdat ik het internet niet zelf heb aangevraagd. Dit heeft René, mijn baas, gedaan. Na een telefoontje naar René om te vragen naar de papieren wist hij mij te vertellen dat de papieren ergens op zijn kantoor zouden liggen, maar de inlognaam en wachtwoord wist hij uit zijn hoofd, en vrij zeker. Nogmaals de Setar gebeld om de gebruikersnaam en het wachtwoord te geven. Jullie raden het al, geen van beide kon worden gevonden. Nee, nu had ik toch echt alleen het telefoonnummer nodig. Nogmaals René gebeld, maar logischerwijs wist hij dit ook niet uit zijn hoofd. Snel heen en weer gecrost naar het werk en weer terug, want ik had maar tot 19.00 om de Setar te bellen en het was al 18.30. Eenmaal weer terug bij het huis heb ik dus maar snel de firma in kwestie op gebeld met het desbetreffende telefoon nummer. De dame aan de telefoon wist mij te vertellen dat de eerder gegeven inlognaam en wachtwoord toch wél goed waren maar dat mijn account geactiveerd diende te worden. waarop mijn antwoord luidde als " Oh, noh. Dus dat doe jij nu even?" Hoe ik erbij kwam dat zij dit mocht doen. Hiervoor moest ik de volgende dag tussen 8 en 5 bellen en al bellende klaarzitten met een stekker in de modem en in de laptop. Toen ik vroeg wat zij de volgende dag zou doen tussen 8 en 5 antwoordde het mevrouwtje met "dan moet ik werken" Nou, PRECIES! Ik moet morgen ook werken dus heb ik echt geen mogelijkheid om hier met die stekker in de modem te gaan zitten. Oh, in dat geval hoefde ik alleen maar te bellen de dag erna en dan zouden zij de rest doen.

Zo gezegd zo gedaan. De volgende dag voor de zoveelste keer naar de Setar gebeld om te vragen naar de activatie van mijn account. Uiteraard was ik de, dag eerder opgehaalde formulieren, vergeten. die lagen keurig thuis, bij de andere belangrijke papieren. In mijn break dus weer naar huis gecrost om die formulieren bij elkaar te toveren, snel weer terug naar het werk gereden om dan hopelijk het laatste telefoontje naar de Setar te plegen. Nee, Meneer, Ze hebben de afgelopen week de telefoon bij u aangesloten en we bellen u wanneer we de internetverbinding aan komen sluiten. Toen brak bij mij echt de klomp. Nadat ik mijn irritaties heb geuit naar de dame van de Setar heb ik de hoorn erop gegooid en ben ik nogal geirriteerd begonnen aan mijn bord patat, ik had immers pauze. Wat achteraf wel weer leuk was is dat toen ik chagrijnig weg liep een collega riep "Jordi, welkom op Aruba" Wonder boven wonder heeft mijn getier door de telefoon geholpen, want al vrij snel belde de dame van de Setar terug om te melden dat er maandag iemand langs komt om alles in orde te maken. Na deze hele toestand juich ik voorlopig maar niet te vroeg! Bij thuiskomst 's avonds ben ik languit op mijn, de dag ervoor op de kop getikte bank, geploft om daar gedurende de avond niet meer vanaf te komen.

En dan is het alweer vrijdag. Mijn vrije dag. Niet vrij in de zin van niks te doen want juist die dagen ben je drukker dan anders. Vandaag stond mijn vrije dag in het teken van het zoeken naar een geschikte auto, want mijn te dure huurovereenkomst loopt bijna af, en nog een x huren doe ik liever niet. Dit is echt veel te duur. Eerder deze week wist Ingmar al een auto waar we naar zouden kijken af te wijzen voordat de passagiers uitstapten. Ideaal dat hij er zoveel verstand van heeft. Helemaal gezien het feit dat ik er absoluut géén verstand van heb. Vandaag had ik wederom 2 afspraken staan om naar auto's te kijken. Gelukkig kan ik jullie bij deze mededelen dat ik trotse eigenaar ben van een witte suzuki swift!
Al met al was dit, denk ik, de 7e auto die ik heb bekeken. En eindelijk was het er een die prijs/kwaliteit verhouding goed in elkaar stak. Ik besloot daarom door te pakken. Later die middag belde het, appetijtelijk uitziende, juffie van de auto garage terug om te vertellen dat de auto al klaar stond om opgehaald te worden. Echter zonder nummerplaten. Wat dus tegen de wet is. In overleg met Yvon besloot ik om snel naar de belasting dienst te rijden om te proberen vandaag al een stap in de goeie richting te zetten. rond 15.35 arriveerden we bij het belastingkantoor waar inmiddels geen kip meer te bekennen was, ze waren namelijk al 5 minuten dicht. Echt om moedeloos van te worden. Maandag, mijn volgende vrije dag staat daarom in het teken van mijn auto: auto papieren ophalen bij de garage, belastingaanvraag doen, nummerplaten aanvragen, verzekering aanvragen, mijn huurauto terug brengen en ergens tussendoor thuis zijn voor de beunhazen van de Setar. Overal reken ik een wachttijd van een uur. dus mijn dag begint om 8.00 bij de Mipos garage.

Al met al een druk weekje waarin ik op het werk gelukkig meer en meer taken toebedeeld krijg. Waarin ik de buren beter heb leren kennen en morgen zelfs met de overbuurvrouw mee ga naar een verjaardag in haar familie. * svp geen grappen over Stoelersen en de buurvrouwen* waarin ik erachter ben gekomen dat ik wél een brievenbus heb. En de week waarin de eerste vrienden concreet worden met hun Aruba plannen.

Dit was het dan weer voor deze week, hopelijk hebben jullie weer genoten van het verslag. Wat ik persoonlijk wel leuk vindt is dat via via steeds meer mensen reageren op de reisverslagen. Zelfs kinderen die ik eerder in Nederland zwemles heb gegeven. Morgen is er afzwemmen voor Kids die ik in Nederland zwemles heb gegeven. Voor die kinderen, Succes toppers! en voor de rest, goed je best blijven doen bij badmeester Parel en Thijs!
Overigens ga ik hier zelf afzwemmen voor diploma F, haha. Dat is het hoogste diploma hier. Te vergelijken met zwemvaardigheid 3 in Nederland.

Liefs uit een bloedheet Aruba